Depozito: Yasal Soygun mu, Güvence mi?

Doğalgaz açtırmak istersin, para isterler. Su bağlatmak istersin, para isterler. Elektrik aboneliği alırsın, yine para. Adına da “depozito” derler.

Vatandaş anlamakta güçlük çekiyor: “Kardeşim, ben zaten hizmetin faturasını ödüyorum, peşin para veriyorum, bu neyin teminatı?”

Evet, teknik olarak bu depozitolar yasal. Ama vicdani mi? Orası tartışılır.

Şirketler, abonelik sırasında “risk” gerekçesiyle bu paraları alıyor. Peki sonra ne oluyor? Bu paralar şirket kasasında emanet gibi dursa da, finansal raporlara göre işletmeler bu paraları yatırımlarda kullanabiliyor. Yani vatandaştan alınan para, şirketin nakit akışında değerlendiriliyor.

İade süreci desen ayrı bir dert. Taşınan, vefat eden, aboneliğini iptal eden yüzlerce kişi bu paranın peşinde sürünüyor. Geri alabilen varsa şanslı. Üstelik yıllarca tutulsa bile kuru kuruya iade ediliyor, faiz yok, değer koruma yok.

Vatandaşın sesi artık çıkmalı. Bu konuya dair net yasal düzenlemeler yapılmalı.

• Depozito miktarları sabitlenmeli.

• Faizle birlikte geri ödenmeli.

• Talep halinde şeffaf biçimde dökümü sunulmalı.

• Ya da en güzeli, gerçekten ihtiyaç varsa alınsın, ama devlet güvencesiyle ortak bir havuz sistemine aktarılsın.

Bugün binlerce hanenin cebinden çıkan yüzlerce lira, sessizce sistemin içinde kayboluyor. Buna “depozito” değil, olsa olsa “yasal zorbalık” denir.